|
[Ex]ceptio.
[3a.] Regula.
[1a.]Regula.
[2a.]Regula.
[3a.]Regula.
|
O dato pro a, velu(r)i co cujus bq bcasqua presens.
[E]xcipe sparge s(o)nans iao cui idioma biasqua.
Atqui pæteritis, quibus U posterior ad(s)it
Pronomen tolle, et jubendo tempus habebis.
Regulaæ Secundæ conjugationis.
Præteritum y in v, si sint polysyllaba muta[1]
Ast e præteritum : tumque i polysyllaba sumunt
V ut xieu; bxiesuca, tum, zoiu bzoisuca.
Denique præterito, si activi in suca sinentis,
Adde v, sic bgynsuca[2] gynu, bxinsuca que xinu.
Sin vero neu[t]rius nsuca, tunc facito su:
Ceu zecubunsuca acubusu', quod jure repos(e)it.
De imperativo
Seu participio præteriti, quod idem est.
Ho(c) ex præterito secto formare teneris,
Cun(c)tis servatis, quæ de illo diximus (a)nte
Ci(rc)a jam dicta imperativa priora.
Præter quam absit neutris a, adsit ni æquivocatio;
(Q)uæque aderit quoties ejusdem thematis adsint.
Activum et neutrum, veluti zebzasqua, izasqua:
Persona in tertia illud haber zaia, istud azaia.
Tandem g haud mutent in s, hin(e) zegasqua, bgasqua.
|
Regula
communis
duabus con=
jugationibus.
|
