1a.Regla.
[E]xceptio.
2a.Regla.
3a.Regla.
[E]xceptio.
4a.Regla.
[E]xceptio.
5a.Regla.
6a.Regla.
|
Præteritis in y finitis e addito solum.
Si tamen hæc fuerint monosyllaba, ceu nye mny
Bquysqua quyia dabit[1] , et aquyia zequysqua.
Dein i finitis addas e,. i in y verso.
[I]nsuper u finitis e superaddito tantum.
[E]xcipe zemusqua üia, huia facit atque zebhusqua.
tum faquechigusqua faquechiguia dabit, atgue
huichiguia dices a huichigusqua verbo.
ia dato præterito a finitis asqua et osqua.
Si zebiasqua demas, quo iao, saiaque inasqua.
Gosqua fit gaia in verbis a themate gosqua.
Præteriro in polysyllabo idem servare debebis
quando secundum formes, ac primum imperativum[2]
Pratesquam quod in a versum v debet esse prioris.
Ceu camquycu camquyca, tum bxisqua xiza,
Uza[3] zegusqua, moza zemosqua, maza zemasqua.
|
|